ગામડામાં મહીલા વર્ગમાં વપરાતી કહેવતો – 2

1. ભાંગ્યો તોય આદમી. ગાડું તોય તેલ.
2. દુધ ને દીકરા, બધુંય છે.
3. આંધળીને પાથરતાં વ્હાણું વાય.
4. એવું કેવું રળવું કે, દીવો મુકીને દળવું. ( ખર્ચ બચાવવા અંધારામાં દળવું.)
5. ડાહી બાઈને તેડાવો, ને ખીરમાં મીઠું નખાવો.
6. ડાહી સાસરે નો જાય, ને ગાંડીને શીખામણ દે.
7. વગર જણ્યે સુવાવડ શેં વેઠવી? ( કોઈ જાતના લાભ વગર બીજા માટે કેમ દુખ વેઠવું ? )
8. કરવા ગઈ લાપસી, ને થઈ ગઈ થુલી.
9. ધાન ધરપત ને ઘી , ઈ સંપત.
10. આવડે નહીં ઘેંસ, ને રાંધવા બેસ.
11. ઘરનો રોટલો બ્હાર ખાવાનો છે. ( મહેમાનની આગતા સ્વાગતા માટે.)
12. ધુમાડાના બાચકા. ( નકામા માણસો પાસે આશા.)
13. વર વગરની હજો , પણ ઘર વગરની ન હજો.
14. સડસડતી સોડ્ય કરતાં રોકડો રંડાપો સારો.
15. હંધામાં ભાગ હોય, રંડાપો સુવાંગ હોય. ( દુખમાં કોઈ ભાગ પાડવા ન આવે.)
16. પોર મરી જ્યાં સાસુ , ને ઓણ આવ્યાં આંસુ.

સંકલન – જયંતીલાલ દવે

પરીચય