મિત્રો મળ્યા – વીણેલ ફૂલ

એ વીણેલ ફૂલ છે; કારણકે, એને ‘વીણેલાં ફૂલ’ બહુ ગમે છે – મારી જેમ.

[ હરિશ્ચન્દ્ર બહેનોએ લખેલાં એ  ‘વીણેલાં ફૂલ’ વાંચવા અહીં ‘ક્લિક’ કરો.]

એ પણ ‘જાની’ છે – મારી જેમ.

પણ એ ‘સુરેશ’ નહીં ‘અતુલ’ છે. 

ઓળખી લીધો ને?

અતુલ જાની 'આગંતુક'

એ છે – ભાવનગરનો ‘આગંતુક’ અતુલ જાની.

એનો બ્લોગ ખોલો અને તરત આ સ્વસ્તિવાચન વાંચવા મળે –

ૐ

સર્વેऽત્ર સુખિનઃ સન્તુ |
સર્વે સન્તુ નિરામયાઃ ||
સર્વે ભદ્રાણિ પશ્યન્તુ |
મા કશ્ચિત દુઃખમાપ્નુયાત ||

એ આગંતુક કેમ બન્યો; એ તો મને ખબર નથી. પણ મારા નેટ મિત્રોમાં એ ઘણા વખતથી પધારેલો છે. એના બ્લોગની હું જવલ્લે જ – લગભગ નહીંવત જ – મૂલાકાત લઉં છું; પણ તેણે કદી એની ફરિયાદ નથી કરી. એ કોપી/ પેસ્ટ નથી કરતો. ચોપડીનાં આખેઆખાં પાનાં જ સ્કેન કરી મૂકી દે છે!  સાવ સીધા કારણે – તે જે વાંચે છે; તે બધું આખા જગતમાં પીરસી દેવાના તેને કોડ છે.

એવો એ કોડીલો અતુલ જ્યારે હસતા રામના ઘેર સવારે ‘આગંતુક’ બને ત્યારે કોના સાતે કોઠે દીવા ન થઈ જાય? હસતા રામ – મારા વ્હાલા ભરતભૈ અને હું  સવારના પહોરમાં એને વધાવી લઈએ છીએ. અને એ માળાએ ચોરી છૂપીથી ક્યારે અમારી ફિલમ પાડી લીધી; તેની અમને ખબર જ પડતી નથી !

અને પછી હું એની સાથે એના ઘેર જઉં છું. તે કવિતા કેમ નથી લખતો, તેની મને તરત જાણ થઈ જાય છે. તે તો સાક્ષાત એની ગૃહલક્ષ્મી છે! એના કર્મસ્થાન – કોમ્પ્યુટર રૂમની તે મને ભાવથી મૂલાકાત કરાવે છે.

ઝૂલે ઝૂલંતાં - અતુલ અને કવિતા

'ભજનામૃતવાણી' અને 'મધુવન' - સર્જન સ્થળે, સર્જકની સાથે

પણ મને એનું ઘર, વાડી જોઈ વધારે અહોભાવ ઉપજે છે.  અને એમ કેમ ન થાય? ભાવનગર રાજ્યના રાજવૈદ અને અતુલના વડદાદાની એ વાડી એટલી તો વિશાળ છે કે, એમના ચાર દિકરાઓ વચ્ચે વહેંચાવા છતાં; એની વિશાળતા ઊડીને આંખે વળગે તેવી છે. ભાવનગરમાં જ નહીં; એના બીજા બ્લોગ ‘ મધુવન’ ના શિર્ષક સ્થાને પણ એ વાડી બિરાજે છે. 

મધુવનમાં માની મઢૂલી

એને ઘેર ઝટપટ હળવો નાસ્તો પતાવતાં પતાવતાં, એના દિકરા માટે એક બે રમકડાં ઊતાવળે બનાવી આપું છું. અને અમે ફરી પાછા હસતારામને ઘેર ગરમાગરમ ઈડલી, સંભાર જમવા પહોંચી જઈએ છીએ.  થોડીક વધારે ક્ષણો, અને લક્ઝરી બસના સ્ટેશને તે મને ભાવભરી વિદાય આપે છે; ત્યારે ફરી ભાવનગર આવવાનું થાય ત્યારે ભરતભૈના વિશાળ ફ્લેટમાં રોકાવું કે, અતુલની વિશાળ વાડીમાં; તે મીઠી મૂંઝવણ મને પીડ્યા કરે છે.

બે જાની

   અતુલ અતૂલ્ય છે. એ જુવાન છે ; પણ એના રસ વૃદ્ધ છે- વર્ધમાન છે – ઊંચા છે. જીવનની હર એક ક્ષણ એના માટે ‘ આગંતુક’ છે –  તાજગીથી સભર, તરોતાજા, કુતૂહલ અને નકર્યા આનંદથી ભરપૂર.

 જીવવાનો એ આનંદ એના બન્ને બ્લોગમાં પ્રતિધ્વનિત થાય એમાં શી નવાઈ?