લીલી રેતીનો દેશ

રણમાં ઉગ્યો છોડ
પી જઈ તરસ આખી
વહાવે
લીલી રેતનો દરિયો

-શ્રીમતિ  રેખા સિંધલ

(  તેમના બ્લોગ  ‘ અક્ષયપાત્ર’  પર )

       રેખાબેને આ સુંદર કલ્પના ‘ રણછોડ’ માટે કરી છે પણ મને એ બહુ જ ગમી ગઈ; અને એ ઉપમા આપી દીધી આ વખતની ભારતયાત્રા પહેલાં નજર અંદાજ઼ કરેલા એક દેશ માટે.

    દુબાઈના એરપોર્ટ પર પગ મૂકતાં જ મારી પત્નીએ અને મિત્રોએ કરેલી એની પ્રશંસા યથાયોગ્ય લાગી. જોઈ લો અમેરિકાના કોઈ પણ એરપોર્ટને ટક્કર મારી દે તેવા એના એરપોર્ટનો આ નજ઼ારો… અને હજુ વધારે ભવ્ય નવું ટર્મિનલ તો જાન્યુઆરીમાં ખુલ્લું મુકાવાનું છે.

મધરાતે તો એની આટલી જ ‘લીલાશ’ નજરે ચઢી હતી. પણ બીજા દિવસે વલીદાના જમાઈ નૌશાદ શાહુએ પ્રેમપૂર્વક ફરીને મને અના ખૂણે ખૂણાનું વિહંગાવલોકન કરાવ્યું.

દુબાઈના મોલમાં શ્રી. નૌશાદ શાહુ

આ હતું…. એ દેશનું આજથી ૩૦ વર્ષ પહેલાંનું દૃષ્ય…

ગલ્ફના દેશોના કાળા સોના ‘પેટ્રોલિયમ’નું એક ટીપું પણ દુબાઈમાં નથી; કે નથી એક ટીપું વરસાદ પણ ત્યાં વરસતો. પણ જોઈ લો આ લીલોતરી…

અદભૂત ‘ વોટર મેનેજમેન્ટ’ની કમાલ…

      ઝનૂની મનાતી આરબ જાતિના એક અદના શેખનાં સ્વપ્ન, લગન, ધર્મસહિષ્ણુતા, ચાણક્ય બુદ્ધિ , વેપારી કુશળતા અને વહીવટી સૂઝે આ ચમત્કાર સર્જી દીધો છે. માત્ર વેપાર અને પાવર જનરેશનને આનુશંગિક ડિસેલિનેશન ( દરિયાના ખારા પાણીને મીઠું કરવાની ટેક્નિક) ની આ બધી માયાજાળ છે.

આ રહી વિકી ઉપર ઢગલાબંધ માહિતી ….

અને આ રહી… મારા કેમેરાની આંખે ઝડપેલ વૈભવ….

સલામ દુબાઈના મહમ્મદ શેખને

અને ફેબ્રુઆરી- ૨૦૧૩ માં ખુલ્લો મુકાયેલો આ વિશ્વનો આ સૌથી મોટો ફૂલોનો બગીચો

( સાભાર – ડો. રાજેન્દ્ર ત્રિવેદી )

This slideshow requires JavaScript.