એક વાર સમુદ્રે નદીને પૂછ્યું

નેટ મિત્ર શ્રી. પી.કે. દાવડાનો એક ઈમેલ…

     એક વાર સમુદ્રે  નદીને પૂછ્યું, ” તું ક્યાં સુધી મારામાં જળ ઠાલવતી રહીશ? ”

     નદીએ કહ્યું, “જ્યાં સુધી તું મીઠો ન થઈ જાય ત્યાં સુધી.”

 

બસ આનાથી વધારે સારી રીતે હું પ્રયત્નની પરાકાષ્ટા વર્ણવી શકું નહીં. 

-દાવડા

અને મન વિચારે ચઢી ગયું. આ રહી વિચાર હારમાળા….

• સરિતા વિશે અહીં ઘણા વખત પહેલાં સરજેલું લાંબું આખ્યાન યાદ આવી ગયું.
  • જીવન – સરીતા, ભાગ – 1
  • જીવન – સરીતા : ભાગ -2
  • જીવન – સરીતા : ભાગ – 3
• પીકેના વિચારમાં ‘હા’ એ ‘હા’ પુરાવતાં મન કઠ્યું
  – વાસ્તવિકતા એ છે કે, દરિયાની ખારાશ માટે નદીઓ જ જવાબદાર હોય છે! એ તો બચાડો સૂર્યપ્રકાશની મદદથી દરરોજ  ટનબંધ આસવેલું પાણી ( Distilled water) અધ્ધર ચઢાવી દે છે; અને આખીયે જમીન પરની સૃષ્ટિ એનાથી નભે છે.

અને હવે અવલોકન કાળ….

• આપણે સજીવો નદી જેવા. આપણો જીવન પ્રવાહ નદી જેવો. પર્વત પિતાના ઘેરથી નીકળી પરમેશ્વરધામ જેવા સમંદરમાં વિલય.
• અને આપણો બાપ કે  મા  પર્વત ગણો તો પર્વત અને મેરામણ ગણો તો મેરામણ. આખા જગની ખારાશ આપણામાં સહેજમાં ભળી જાય! ( કદાચ ખારાશ ભળવાનું વધારે સહેલું હશે એમ જ ને? !)
  વાંચો —- ‘ રૂપ –  કુરૂપ ‘
• અને એ મેરામણ ? બધી ખારાશ ભળતી જાય તો પણં એને ઊરેથી તો મીઠી વાદળી જ પેદા થયા કરે; અને ન ઊડી શકે એવી એ ખારાશમાંથી?

રત્નો પાકે… રત્નો ….

છેવટે…

એ ત્રણ લેખોની આખ્યાન માળાના અંતે સૂઝેલો વિચાર દોહરાવું…

જીવન શું છે?
જીવવું શું છે?
હોવાપણું શું છે?
બનવું શું છે? 
બદલવું શું છે?
એ શોધ શું છે?
એ પથ શું છે?
એ પથિક શું છે?
એ લક્ષ્ય શું છે?
એ મૂળ શું છે?  
એ પરિણામ શું છે?

……………….

ૐ તત સત્