ગામડામાં મહીલા વર્ગમાં વપરાતી કહેવતો – 2

1. ભાંગ્યો તોય આદમી. ગાડું તોય તેલ.
2. દુધ ને દીકરા, બધુંય છે.
3. આંધળીને પાથરતાં વ્હાણું વાય.
4. એવું કેવું રળવું કે, દીવો મુકીને દળવું. ( ખર્ચ બચાવવા અંધારામાં દળવું.)
5. ડાહી બાઈને તેડાવો, ને ખીરમાં મીઠું નખાવો.
6. ડાહી સાસરે નો જાય, ને ગાંડીને શીખામણ દે.
7. વગર જણ્યે સુવાવડ શેં વેઠવી? ( કોઈ જાતના લાભ વગર બીજા માટે કેમ દુખ વેઠવું ? )
8. કરવા ગઈ લાપસી, ને થઈ ગઈ થુલી.
9. ધાન ધરપત ને ઘી , ઈ સંપત.
10. આવડે નહીં ઘેંસ, ને રાંધવા બેસ.
11. ઘરનો રોટલો બ્હાર ખાવાનો છે. ( મહેમાનની આગતા સ્વાગતા માટે.)
12. ધુમાડાના બાચકા. ( નકામા માણસો પાસે આશા.)
13. વર વગરની હજો , પણ ઘર વગરની ન હજો.
14. સડસડતી સોડ્ય કરતાં રોકડો રંડાપો સારો.
15. હંધામાં ભાગ હોય, રંડાપો સુવાંગ હોય. ( દુખમાં કોઈ ભાગ પાડવા ન આવે.)
16. પોર મરી જ્યાં સાસુ , ને ઓણ આવ્યાં આંસુ.

સંકલન – જયંતીલાલ દવે

પરીચય

ગામડામાં મહીલા વર્ગમાં વપરાતી કહેવતો – 1

1. સાત સુવાવડ સારી પણ એક કસુવાવડ ભુંડી.
2. છોકરાં ધવડાવ્યે મોટાં થાય છે, રમાડ્યે નહીં.
3. જણનારીનાં દખ જણનાર જાણે.
4. મા કરતાંય વધારે હેત દેખાડે ઈ ડાકણ હોય.
5. ‘જુ’ના પેટમાં લીખ જ પાકે.
6. એક તોલડી તેર વાનાં માંગે.
7. પરણ્યાને પાળે ને જણ્યાને જીવાડે ઈમાં શું નવાઈ?
8. માવતર ગલઢાં થાય; માવતરનાં હેત ગલઢા નો થાય.
9. હું પહોળી ને શેરી સાંકડી.
10. દીકરાના પાડની દીકરી છે.
11. ભાંગ્યો તોય આદમી; ગાડું તોય તેલ.
12. દુધ ને દીકરા, બધુંય છે.
13. છોડીયાં જેવાં છોકરાં , ને ધડફા જેવી ડોશી.
14. દુધ ને દીકરા, ઢાંક્યા નો રે’.
15. ભાભોજી ભારમાં , તો વહુ લાજમાં. ( સસરામાં શણપણ હોય તો વહુ આમન્યા રાખે.)
16. છાશ ખાય છોકરાં, ને દુધ ખાય ડોશી.

( 18 ડીસેમ્બરે વાંચો …..   ભાગ -2 )

સંકલન –   જયંતીલાલ દવે

પરીચય