અફલાતૂન તબીબ – ૧૩૮/ ૮૦

હૃદયના દબાણનું માપ – દસ મિનિટ પહેલાં

૨૦૦૮ માં પહેલી વાર ઉપરનું દબાણ ૧૭૦ની આસપાસ હતું, ત્યારે અહીંના ડોક્ટરે લોહીના દબાણ માટેની ગોળી શરૂ કરાવી હતી. આ ૧૩ વર્ષમાં એ ગોળી કરતાં વધારે પાવર વાળી બે ગોળીઓ છેલ્લા એક વર્ષથી ચાલુ હતી. અને આજે?

૧૩૮/ ૮૦ – દસ દિવસથી

એ બન્ને ગોળીઓ વિના !

કોણ છે એ અફલાતૂન તબીબ, જેણે આ ચમત્કાર કર્યો?

અરવિન ખાતે મારા દીકરાની કોલોનીમાં

રહેતા ખાસ મિત્ર – મોહન મોઘે

સલામ – મોહન

એમની સલાહથી ગ્લુટન ન હોય, તેવા આહાર પર છું – એના પ્રતાપે

ફુગ્ગા ફૂલાવનારો- અફલાતૂન તબીબ,ભાગ – ૨૦

‘અફલાતૂન તબીબ’ શ્રેણીના બધા લેખ વાંચવા અહીં ‘ક્લિક’ કરો.

બાળકોને ગમે તેવો ફોટો! પણ અહીં એ માટે કે, એ ‘સુજા’એ ફૂલાવ્યો છે! આ એક નહીં – આવા ૧૦ ફુગ્ગા છેલ્લા ૧૦ દિવસની કસરત – દવાના ભાગ રૂપે ફૂલાવ્યા છે! શરૂઆત કરી ત્યારે પાંચ વખત છાતીમાં પૂરાય એટલી હવા ભરી, ગલોફાં ફૂલાવી આટલો મોટો ફુગ્ગો ફૂલાવ્યો હતો. આ દસ દિવસ પછી ચપટીક તાકાત વધી છે.

આજે ચાર પ્રયત્નોમાં એ ફૂલાવી શકાયો.

ફૂલણજી થવાની તાલીમ!

શા માટે આ બધી તરખડ અને આ ઉમરે?

દમ

૫૬ વરસ જૂનો દમ ! એના બીજા ઉથલાની વાત આ રહી.

તે વખતે નૈસર્ગિક ઉપચારોથી ઘણો જ સુધારો થયો હતો. એટલે તો ૪૦ વરસ ખેંચાઈ શકાયા. પણ એ વખતે તો આ ચરખો જુવાન હતો. હવે ૮૦ ના આંક તરફ ગતિ કરી રહેલ ટાયડા ઘોડા જેવી એની મશીનરીમાં એ તાકાત હવે ક્યાંથી હોય? પણ દસ દસ વરસ વિવિધ જાતના પ્રાણાયમો કરવા છતાં, આ દસ દિવસ જેવું પરિણામ આવ્યું ન હતું.

ફેફસાંના દર્દોના નિષ્ણાત ડોક્ટરની ચકાસણી હેઠળ પાંચ વરસથી એ ચરખો છે. પણ એમની સારવારથી ફરી દમનો જીવલેણ ઉથલો ઊપડ્યો નથી – એટલું જ.

પણ આ પ્રયોગ પરથી એમ લાગ્યું છે કે,

છ એક મહિના આ કોશિશ ચાલુ રહે તો….

મામુલી શ્રમથી પણ ઊભરાઈ આવતો એ હાંફ કદાચ થાકશે!

કોણ છે – એ અફલાતૂન તબીબ?

આખી જિંદગી અમદાવાદમાં જનરલ પ્રેક્ટિસ કરી કેલિફોર્નિયાના ફ્રિમોન્ટમાં દીકરા સાથે નિવૃત્ત જીવન ગાળતા …..

ડો. રઘુ શાહ

ઘઉંને વિદાય – અફલાતૂન તબીબ , ભાગ – ૧૯

‘અફલાતૂન તબીબ’ શ્રેણીના બધા લેખ વાંચવા અહીં ‘ક્લિક’ કરો.

૧, ફેબ્રુઆરી – ૨૦૨૧ એ અફલાતૂન તબીબ સાથે મુલાકાત અને ઘઉંને વિદાય.

સવા મહિના પછીનું સરવૈયું –

વજન – ૧૭૮ પાઉન્ડ ( કોઈ ફરક નથી ) પણ હવે પટા વિના પાટલૂન પહેરી શકાતું નથી,

પતલી કમરિયા !

એ તો જાણે નજાકતની ખેવના વાળાની આરજૂ; પણ આ દમિયલ દર્દી માટે આશાનાં કિરણો આ રહ્યાં –

• હાંફ ચઢવામાં ચપટિક ઘટાડો
• યોગાસન અને સૂક્ષ્મ ક્રિયામાં વધારે જોર લગાવી શકાવવાની ક્ષમતા – દરેકમાં થોડોક વધારે સમય આપી શકાય છે.
• પ્રાણાયમમાં વધારે વખત શ્વાસ રોકી શકાય છે – કુંભકના સમયમાં વધારો
• ઘ ઉં વગર જીવી શકાય, એ સત્યની પ્રતીતિ
• સ્વાદના ચટાકા માટે પણ બીજા વિકલ્પોની અવનવી શોધનો આનંદ !
• બ્લડ પ્રેશરમાં થોડોક ઘટાડો

કોણ છે – એ અફલાતૂન તબીબ?

આમ તો આ કાંઈ એમની નવી શોધ નથી. પણ એ પાંચ છ વર્ષથી આ રસ્તે છે , અને એમની પતલી કમરિયા ઈર્ષ્યા ઉપજાવે એવી છે. મારા દીકરા ઉમંગની કોલોનીમાં રહેતા – એના અને હવે અમારા પણ – મિત્ર

મોહન મોંઘે

હિંગ અને વિટામિન– અફલાતૂન તબીબ, ભાગ -૧૮

‘અફલાતૂન તબીબ’ શ્રેણીના
બધા લેખ વાંચવા અહીં ‘ક્લિક’ કરો.

સાવ વિચિત્ર અને અરસ્પર વિરોધી લાગે તેવું શિર્ષક છે ને?
હા. પણ ‘એમ કેમ છે?’ એની વિગતમાં જતાં પહેલાં આ લખનારની ભૂતકાળની તવારીખમાં થોડુંક ડોકિયું કરી લઈએ. ૧૯૬૨ની સાલમાં શરૂ થયેલી એ તવારીખમાં ૧૯૭૬, ૨૦૧૬ અને ૨૦૧૭ની સાલની ઉત્તરોત્તર વધતી ગયેલી ઊંટાટિયા/ દમની તકલીફ અને માતા અને બે મામાઓની એવી તકલીફો સામેલ છે. પણ એ બધી વેળાઓને હવે શીદ યાદ કરવી? સહેજ શ્રમ પડે અને શ્વાસ ચઢી જાય, એ વાસ્તવિકતા જીવનનો એક ભાગ બની ગઈ હતી અને અંતે હળવી કક્ષાના દમના નિદાન સાથે, એની સાથે શેષ જીવન ગુજારવાની માનસિક તૈયારી કેળવવી પડી હતી.

મે-જુનની અમદાવાદની મુલાકત દરમિયાન લગભગ રોજ અડધો કલાક ચાલવા જવાની ટેવ જળવાઈ હતી, પણ થોડુંક ચાલ્યા પછી, પા અડધી મિનિટ ઊભા રહેવું જ પડતું.

અહીં પાછા આવ્યા પછી, ત્રીજા દિવસે સાંજે બહાર ચાલવા જવા મન થયું અને ઉપરના ચિત્રમાં બતાવ્યા મુજબ ઘરથી (૧) નંબરની જગ્યા સુધીનું અંતર ચાર વખત, ઊભા રહી , શ્વાસ ખાઈ માંડ કપાઈ શકાયું. આગળ જવાની તો સહેજ પણ હિમ્મત થઈ ન હતી.
પણ એમ છેક હાર તો કેમ મનાય? આથી મે-જૂન, ૨૦૧૯ની દેશ મુલાકાતના અંતે સ્વજન જેવા શ્રી. જયેન્દ્ર રહેવરે સાવ સહજ રીતે સૂચવ્યું હતું કે, “રોજ સવારે નયણા કોઠે, સશેકા પાણી સાથે હિંગ લો તો?”
આમાં ખાસ તકલીફ ન હોવાથી ૧૭ જૂનથી એ પ્રયોગ શરૂ કર્યો હતો. માંડ સાતેક દિવસ એ પ્રયોગ ચાલુ રાખ્યો અને રોજ ઉપરનું અંતર બેળે બેળે કાપવાનો નિર્ધાર.
અહો! આશ્ચર્યમ્ ! વચ્ચે માત્ર ત્રણ જ જગ્યાએ એકાદ મિનિટ રોકાઈને (૨) નંબરના સ્થાન સુધી પહોંચી શકાયું છે!

અને વિટામિનની વાત?

વિટામિનની ચાર ગોળીઓ લેવાની રસમ દેશની એક મહિનાની મુલાકાત દરમ્યાન મોકૂફ રાખી હતી. પણ ઉપર જણાવેલ પહેલા અનુભવ પરથી એમ થયું કે, એ રસમ પાછી શરૂ કરવી સારી. આથી એ નીરાશાજનક અનુભવ પછી, ૧) B12, 2) D3, 3) Calcium ane 4) General purpose Vitamins for men above 50 લેવાનું પણ શરૂ કર્યું હતું. પણ એ લેવા છતાં ભુતકાળમાં શ્વાસની તકલીફ તો કાયમ હતીજ. હિંગના પ્રયોગથી એ તકલીફ દૂર તો થઈ,

પણ……
શરીરમાં જણાતી અશક્તિ કદાચ વિટામિનો શરૂ કરવાના કારણે દૂર થઈ છે – એમ મારું માનવું છે. .

• 

• 

• 

અરસ્પર વિરોધી લાગે તેવા આ બે અનુભવ તમને કેવા લાગ્યા?

હું કરી શક્યો – અફલાતૂન તબીબ, ભાગ -૧૭

‘અફલાતૂન તબીબ’ શ્રેણીના બધા લેખ વાંચવા અહીં ‘ક્લિક’ કરો.

આજ સવારની  યોગાસન ક્રિયામાં બે ટૂકડે થઈને કુલ ચાર મિનિટ વજ્રાસનમાં બેસી શક્યો

આ વાત અહીં બે વખત લખી હતી, ભાગ  –   ૧    ;    ભાગ  –   ૨

એક એવી બીજી નાનકડી સિદ્ધિ …… પાંચ પ્રયત્નો બાદ સરસ બનાવી શકાયેલું ઓરીગામી મોડલ

આ ચિત્ર પર ક્લિક કરી બનાવવાની રીત પણ જાણો.

 

---

       આપવડાઈની વાત લાગી ને? હા. એમ જ છે. એટલે જ ખાસ લખવા મન થયું!

      સતત લગાવ અને પ્રયત્નના માહાત્મ્યને એ બે લેખમાં પોંખ્યું હતું. પણ એ સાથે સતત આ ભાવ અને આ વિચાર પણ થતો જ રહ્યો હતો.

હું એ કરી શક્યો.

અલબત્ત

• કર્તાભાવ જ
• સ્વ ગૌરવ
• અહંકારનું સૂક્ષ્મ સ્વરૂપ.

આ જ વાત આજે ખાસ કરવી છે. અહંકારનું ગૌરવ. કર્તાભાવનો નવલો નિખાર.

વાત એમ છે કે, એ અફલાતૂન તબીબે શીખવેલું –

• આપણે જેવા છીએ, તેવા બનીને રહીએ.
• મનમાં જે પ્રક્રિયાઓ ચાલી રહી હોય, તેનું અવલોકન કરતા રહીએ.
• શ્વાસને તો જોવાનો જ, પણ અહં જાગ્યો તો તેને પણ જોવાનો.
• અહં જાગ્યો,  તેનો પણ સ્વીકાર. 

     કદાચ આ યોગ સાધના અને અંતરયાત્રાની પ્રચલિત વાતથી વિરૂદ્ધની વાત લાગશે. પણ આ લખનારના માનવા મુજબ, જીવન અર્થપૂર્ણ જીવવા માટેની આ રીત એ તબીબના આશિર્વચનથી આત્મસાત થઈ શકી છે. કર્તાભાવ ત્યાગવા જાગૃત રહેવાનું અને એની સાથે સતત કાર્યરત પણ બની રહેવાનું. આ દેખીતો વિરોધાભાસ છે, પણ એમાં કાર્યનો મહિમા છે. ચપટીક કર્તાભાવ જાગ્યો એટલે કર્મ કરતાં અટકી ન ગયો. ભલે  ‘મેં કર્યું.’ એ ભાવ જાગ્યો. પણ એને જોયો , જાણ્યો, અવગણ્યો અને પછી પાછું કર્મ ચાલુ.

શ્વાસ ચાલે છે, ત્યાં સુધી  આમ જાત સાથેનો સતત સંઘર્ષ.

• જાગવાનું
• પડવાનું
• ઊઠવાનું
• ચાલવાનું
• ફરી પડવાનું
• પડીને પાછા ઊભા થઈ ચાલવા માંડવાનું.
• કામ કરવાની મજા.
• ભલે કર્તાભાવ જાગ્યો…….એને પણ જોતા રહેવાનું. 

કોણ છે એ તબીબ ? આ  રહ્યા.  એમને પ્રેમપૂર્વક પ્રણામ …

બ્રહ્મવેદાન્ત સ્વામી

તેમની પાવક વાણી અહીં…

આ મુખપૃષ્ઠ પર ક્લિક કરો.

 

‘મરો ત્યાં સુધી જીવો’ – ગુણવન્ત શાહ

     નેટ મિત્ર શ્રી. ઉત્તમ ગજ્જરે  ગુણવંત શાહના પુસ્તકમાંનું પહેલું પ્રકરણ મોકલ્યું, અને ગમી ગયું. નીચેના ચિત્ર પર ક્લિક કરી વાંચો. 

તેમાંથી એક નાનકડું તારણ

જાગી ગયેલા માણસને જે સમજાય છે,
તે ક્યારેક દાક્તરને પણ નથી સમજાતું,

બરાઅર આઝાદ બનવાની જ વાત !

૯૨ વર્ષના શાકાહારી ડોક્ટર

શાકાહારી કરતાં એક ડગલું આગળ –

વેગન

 

આ ચિત્ર પર ક્લિક કરી વિડિયો જુઓ.

નિવૃત્તિ પહેલાં –  હૃદયના વાઢકાપ નિષ્ણાત ! ( cardio_thoracic surgeon )

નિરોગમ

સાભાર – ડો. રાજેન્દ્ર ત્રિવેદી

આ કોઈ નવી જાતનો ‘ગમ’ નથી ! ( નિરો + ગમ ? ! ) અથવા  દિલમાં થતી કોઈ જાતની ગમગીનીની વાત પણ નથી!

તો શું છે?

આ ચિત્ર પર ક્લિક કરી એ ઈ-બુક ડાઉનલોડ કરો

અને એ મફતમાં વહેંચનાર સજ્જન શ્રી. પુનિત અગ્રવાલની વેબ સાઈટ આ રહી.

‘અફલાતૂન તબીબ’ શ્રેણીના આ બ્લોગ પર પ્રસિદ્ધ કરેલા સ્વાનુભવો અહીં.

અફલાતૂન તબીબ – કંટાળો

       આ તબીબ બહુ વિશિષ્ઠ છે! એ ગળે સ્ટેથોસ્કોપ લટકાવતા નથી; કે દેશી વૈદની જેમ નાડી પણ પારખતા નથી. કોઈ દવા પણ નથી આપતા કે, ચરી પાળવાની કોઈ પરેજી પણ નથી ફરમાવતા!

      કોણ છે એ અફલાતૂન તબીબ?

       એમના નામનું રહસ્યોદ્ઘાટન કરું એ પહેલાં વાતમાં થોડુંક મોયણ નાંખી દઉં તો?

      વાત જાણે એમ છે કે, આ ગલઢા ગાલ્લાને હાલતું કરવાના અભિયાનની વાત આ અગાઉ કરી હતી. એ તબીબની દોરવણીના અમલના કારણે આ ગાડું પાટે તો ચઢ્યું હતું; ઠીક ઠીક ચાલી શકાતું હતું. મને કમને… આગળની જિંદગી સુધારવાના શુભાશયથી(!) જીવ કાઠો કરીને પણ આ જીવ કોચ કે ચેર પોટેટો બની રહેવાને બદલે, હાલવા તો લાગ્યો હતો.

      પણ કંટાળાનો કોઈ ઈલાજ હાથવગો ન હતો. ઘરમાંથી બહાર નીકળતાં પણ જીવ બળી જાય! રસ્તાનો અંત કેટલો છેટે છે – એ જ ફિકર સતત સતાવતી રહે.

હવે આ નવા તબીબ મહાશયે એ કંટાળાને ફારગતી અપાવી દીધી છે.

       આજની જ, એકદમ તરોતાજા વાત છે. ઘણા વખત પછી અહીંના સ્થાનિક જિમમાં આજે ગયો. સદભાગ્યે સાથે આ નવા તબીબનું સાધન સાથે વેંઢારેલું. ટ્રેડમીલ પર ચઢતાં પહેલાં એની કળો દબાવી અને લો…

       એક મધુર ગીત હેડફોનમાં ગુંજવા લાગ્યું !

      કોનું ગીત?

મારા બહુ જ માનીતા મનહર ઉધાસનું જ તો !

       અને બાપુ! આ દમણિયું તો હાલ્યુ હોં! પહેલું ગીત પત્યું ત્યારે નજર નાંખી તો, સાત મિનિટ વીતી ગઈ હતી. અગાઉ તો દસ મિનિટના ટોટલ સ્કોરમાં પાંચ સાત વખત મીટર પર આશા ભરી નજર રહેતી કે, દસનો ઓલ્યો  શુકનિયાળ  આંકડો હજી કેટલો વેગળો છે?!

    અને પછી તો બીજું ગીત અને ત્રીજું ગીત અને મીટર તો વીસના આંકડાને ક્યાં આંબી ગયું તેની ખબર જ ના પડી ને !

      કુલ પાંચ ગીતોની મધુર સુનવણી પતી ત્યારે મીટર ૩૫ મિનિટ અને મૂળાના પતીકા જેવા દોઢ માઈલની મતા બતાવતું હતું!

      લો! આ રહ્યો એ મધુર ગીતોના ગાયક મનહર ભાઈનો નજારો.

એ તબીબ(!) નો પરિચય આ રહ્યો.

      અને કયા ગીતો સાંભળ્યા? તમે પણ એની મજા માણી લો.

હવે કંટાળો આવે ત્યારે એને ફારગતી અપાવનાર આ ગાયક/ તબીબ/ વકીલના શરણે જશો ને?

———

કનક ભાઈએ મોકલેલ લેખ

અફલાતૂન તબીબ, ભાગ -૧૪; કિરોપ્રેક્ટિક( હાડવૈદ?)

‘અફલાતૂન તબીબ’ શ્રેણીના બધા લેખ વાંચવા અહીં ‘ક્લિક’ કરો.

      પાંચેક મહિના પહેલાં વસંત ઋતુની શરૂઆત સાથે દિકરા સાથે ચાલવા ગયો હતો. લોન્ગ વીકેન્ડ હતું; એટલે અમે સ્થાનિક પાર્કમાં રોજ ચાલવા જતા. જુવાનજોધ દિકરો તો ચારેક રાઉન્ડ અટક્યા વગર, રમતાં રમતાં કાપી નાંખે. પણ આ ટાયડાને તો  એક રાઉન્ડમાં પણ ત્રણ બાંકડાનો આશરો લેવો પડે. ‘અઢી વરસથી આદરેલી સાધના બધી શા કામની?’ – એવો નિર્વેદ સતત ઊભરાતો જ રહે.

    વીકેન્ડ પત્યે, દિકરો તો પાછો ગયો; પણ આ નિર્વેદ કેડો જ ના મેલે. એકલા પાર્ક સુધી જવાનો પણ કંટાળો આવે. છેવટે એક સદ્‍વિચાર સૂઝ્યો. અમારા ઘરની સામે જ ઠીક ઠીક લાંબો રસ્તો છે. એની પર જ ચાલવાનું રાખું તો? આ અઈડ માણસનો એક દુર્ગુણ ગણો તો દુર્ગુણ અને સદ્‍ગુણ ગણો તો સદ્‍ગુણ- તે એ કે, મગજમાં એક કીડો ઘર ઘાલે; પછી એનો નિવેડો લાવ્યા વિના ચેન જ ન પડે. એ જ દિવસની સાંજથી આ રસ્તે ચાલવાની શરૂઆત કરી દીધી. રસ્તાની લંબાઈ માત્ર ૦.૫ માઈલ – આવતા જતાના એક રાઉન્ડમાં પૂરો એક માઈલ થઈ જાય.

          ‘શામળશાહના વિવાહ’ વખતે નરસિંહ મહેતાએ કાઢી હતી; એ જાનના ગાડા જેવી આ ઠચરાની હાલત; સાંધે સાંધો  ચિચિયારીઓ પાડે!  ખાસ કરીને બન્ને થાપા તો ફાટફાટ થાય. ‘ક્યારે બેસી પડું?’

વળી, આ મહાન રસ્તાનું નામ ભલે ને, ‘ડોવર પાર્ક’ હોય?
ન્યાં કણે બાંકડા ચ્યોંથી લાવવા?!

         આપણે તો બાપુ! આજુબાજુના બંગલાઓની આગળની લીલોતરીનો આસ્વાદ માણતા(અહીં એને હાઉસ કહે છે.); બાદશાહીથી ઊભા રહી જઈએ હોં! પહેલા દિવસનો રેકોર્ડ કહું ? આખો રસ્તો પાર તો કર્યો; પણ ચર્ચગેટથી દાદર લગણ મુંબાઈની લોકલ ટ્રેન સાત મુકામ કરે ; એમ આપણે પણ સાત સ્ટેશનના ઝંડા રોપી દીધેલા!

         પણ બે વાતની મનમાં ગાંઠ વાળી દીધી

1. ‘હવે સીઝન જામી છે તો, રોજ આ લોકલ ગાડી ચાલુ રાખવાની. ભલે ને સાત ટેહણ કરવા પડે!’
2. ‘રોજ દરેક સ્ટેશન વચ્ચે અંતર ચપટીક વધારતા જવાનું.’

        અઠવાડિયા પછી સાત સ્ટેશનમાંનું એક તો બાકાત કરી શક્યો! આમ ને આમ બે મહિના નીકળી ગયા. પણ છેવટનો સ્કોર પાંચ સ્ટેશન તો રહ્યો, રહ્યો ને રહ્યો જ. કોઈ દિ’ છ સ્ટેશન પણ કરવા પડે. એમ થાય કે, બસ આપડી આ ‘મેક્સ-લિમિટ’ આવી ગઈ.

      અને ત્યાં જ એ ‘અફલાતૂન તબીબ’ યાદ આવી ગયા. વાત જાણે એમ છે કે, બે વરસ પહેલાં ડાબા ખભાનો દુખાવો વકરેલો; માઈનોર સર્જરી ( Manipulation) પણ કરાવવી પડી હતી. પછી એ સર્જનની સલાહ મુજબ આ તબીબ પાસે ગયેલો. આમ તો મૂળ ગુજરાતી ‘ભક્તા’ સાહેબ; પણ નામે ગુજરાતી એમને ના આવડે. અહીં જન્મેલ જુવાન માણસ ખરા ને? એમની પાસે અઠવાડિયાના ત્રણ દિવસ ફિઝિયોથેરાપીની તાલીમ લેતો હતો. બે મહિના ચાલેલી તાલીમ દરમિયાન એમની સાથે ઠીક ઠીક મિત્રતા જામેલી. એમને મારી ચાલવાની તકલીફની વાત કરેલી. એમણે એ વખતે ખુરશી કે કોફી ટેબલ જેવા રચીલા પર પગ ટેકવીને, ઘુંટણથી વાળી કસરત કરવાનું શીખવાડેલું. થોડાક દિવસ એમ કસરત કરેલી પણ ખરી. પણ મૂળ ખભાના દુખાવા પર મારો હતો; એટલે પગની આ કસરત ખાસ લાંબી ચાલી ન હતી.

        પણ ચાલવાના અભિયાનના આ મધ્ધમ મુકામે એ ભક્તા સાહેબ યાદ આવી ગયા. સવારની કસરતની સાથે પગની આ કસરત શરૂ કરી દીધી. બે ત્રણ દિવસમાં જ જાણકાર તજજ્ઞ પાસેથી મળેલી આ સલાહ અને તાલીમનું ફળ દેખાવા લાગ્યું. એકેક અઠવાડિયે એક એક સ્ટેશન કમ થતું ચાલ્યું.

    અને મિત્રો… આ છેલ્લા મહિનાથી એ એક માઈલનું આખું યે અંતર, આ ૭૧ વરસની એકસપ્રેસ ટ્રેન  કોઈ સ્ટેશન વિના કાપી નાંખે છે; અને એ પણ ડલાસની બળબળતી બપોરના ચાર વાગે. ઘેર આવી પસીને રેબઝેબ, ઠંડું પાણી પીવાની જે લિજ્જત હોય છે?

     અને ‘કંઈક’ મુકામ હાંસલ કરી શકવાના ગૌરવ અને સંતોષની વિરાસત તો ખરી  જ ને વારૂ?