વેબ ગુર્જરી પર ઈ-વિદ્યાલય

એક આનંદના સમાચાર . નીચેના ચિત્ર પર ક્લિક કરી એ વાંચો

પહેલો ગોવાળિયો – હવે પ્રતિલિપિ પર

  આજથી શરૂ થાય છે.

     આજથી ૧૦,૦૦૦ વર્ષ પહેલાનાં સમયમાં આકાર લેતી આ નવલકથા તમને એક સાવ અજાણ્યા પ્રદેશ, સમય અને સમાજમાં દોરી જશે. પણ એમાંથી ઉજાગર થતાં પાયાનાં માનવમૂલ્યો અને લાગણીઓ તો એકવીસમી સદીના આ ઈન્ટરનેટ યુગમાં પણ એટલાં જ પ્રસ્તુત લાગતાં તમે જોઈ શકશો.

     નીચેના ચિત્ર પર ‘ક્લિક’ કરો –

વિભાગ – ૧   પૂર્વારંભ

---

પ્રકરણ – ૧    નદીમાં પૂર

પ્રકરણ – ૨    પહેલો નાવિક

પ્રકરણ – ૩    ગુફાવાસીઓ

પ્રકરણ – ૪    તરવૈયો

પ્રકરણ – ૫   તારામૈત્રક

પ્રકરણ – ૬    મુકાબલો

પ્રકરણ – ૭   જોગમાયાની ગુફામાં

પ્રકરણ – ૮   પાછા વતનમાં

પ્રકરણ – ૯   આનંદોત્સવ

વિભાગ – ૨   સીધાં ચઢાણ

પ્રકરણ – ૧૦   તરાપા પ્રયોગ – ૧

પ્રકરણ – ૧૧  તરણ સ્પર્ધા

પ્રકરણ – ૧૨  નવી સંપદા

પ્રકરણ – ૧૩  તરાપા પ્રયોગ – ૨

પ્રકરણ – ૧૪  નવું જીવન

પ્રકરણ – ૧૫  નેસડો

પ્રકરણ – ૧૬ પૂનમનો મેળો

પ્રકરણ – ૧૭ ઉત્તરક્રિયા

પ્રકરણ – ૧૮ નેસડાની મુલાકાતે

પ્રકરણ – ૧૯  હાથીનો શિકાર

વિભાગ – ૩  પ્રતિશોધ

પ્રકરણ – ૨૦  ઓતરાદા પ્રયાણ

પ્રકરણ – ૨૧  ભુલાનું ભીષણ સ્વપ્ન

પ્રકરણ – ૨૨  નવા પ્રદેશમાં

પ્રકરણ – ૨૩  અવનવો સમાજ

પ્રકરણ – ૨૪   ખાન

પ્રકરણ – ૨૫  ખાનના ગામમાં

પ્રકરણ – ૨૬  ખાનનો દરબાર

પ્રકરણ – ૨૭  મલ્લકુસ્તી

પ્રકરણ – ૨૮ ખાનનો નવો મિત્ર

વિભાગ – ૪  મહાભિનિષ્ક્રમણ

પ્રકરણ – ૨૯ પૂંછડિયો તારો

પ્રકરણ – ૩૦ લશ્કર

પ્રકરણ – ૩૧

પ્રકરણ – ૩૨

પ્રકરણ – ૩૩

પ્રકરણ – ૩૪

પ્રકરણ – ૩૫

પ્રકરણ – ૩૬

પ્રકરણ – ૩૭

પ્રકરણ – ૩૮

પ્રકરણ – ૩૯

એકલવીર હવે નથી.

નેટમિત્ર શ્રી અરવિંદ અડાલજા ( જામનગર) હવે આપણી સાથે નથી.

       ઘરભંગ થયા પછી અરવિંદ ભાઈ એકલા રહેતા હતા.  એમને હું કારણસર જ ‘એકલવીર’ કહેતો. સમાજનાં દૂષણો સામે એમના બ્લોગ પર આક્રોશ / પ્રકોપ પ્રગટ થયા જ કરતો.  ૨૦ ઓક્ટોબર – ૨૦૧૮ ના રોજ તેમણે દેહ છોડ્યો.

અહીં વિગતમાં એ દુઃખદ સમાચાર વાંચો….

      અરવિંદભાઈ સાથે નેટ -સંગત ઘણા વર્ષ રહી, એટલું જ નહીં –  ૨૦૧૧ માં તેમને મળવાનો લ્હાવો પણ મળેલો. એમની સાથેની મુલાકાતનો એક અંશ….

       વહેલી સવારે હું જામનગરના બસ સ્ટેન્ડ પરથી, એ એકલવીરના ‘વિસામો’ ફ્લેટ પર પહોંચી ગયો છું. એમના મહેમાનો માટેના રૂમમાં ટુવાલ, નેપકિન અને નવો નક્કોર સાબુ મારે માટે ગોઠવીને તૈયાર રાખેલાં છે.

     ચહેરો, હાથ-પગ ધોઈ, બસની રાત્રિ-મુસાફરીના થાકને તિલાંજલિ આપી; હું એમની સાથે રસોડામાં ગપસપ કરવા પહોંચી જાઉં છું. એકલવીર અમારા બે માટે ચા બનાવી રહ્યા છે. ઘરનો ખૂણે ખૂણો વ્યવસ્થિત જણાય છે. કશે કશું  અવ્યવસ્થિત નથી – બધું ચોક્ખું ચણાક. મારા આવવાની ખબર હોવા છતાં, એકલા પુરુષને માટે આ વ્યવસ્થિતતા ઊડીને આંખે વળગે તેટલી અસામાન્ય છે!

 એ મુલાકાતનો આખો અહેવાલ અહીં …

ત્રણ બ્લોગરો

      અરવિંદભાઈ હવે નથી, એમ મનને મનાવવાનું બહુ દુષ્કર છે. ખેર! પ્રભુ એમના આત્માને ચિર શાંતિ બક્ષે એવી પ્રાર્થના કરી આપણે વિરમીએ.

નેટ મિત્ર શ્રી. પી.કે.દાવડાએ બનાવેલ એમનો પરિચય અહીં….

હરનિશ જાની, સ્તોત્રાંજલિ – ડો. કનક રાવળ

      પ્યારો હરનિશ જાની  તાળી દઈને રવાના થઈ ગયો  પણ તેનો હસતો ચહેરો,નામ,વાગપટ્ટુતા અને અજોડ વિનોદ વાતો અને લખાણો કાયમ આપણી પાસે  જમા રાખી  ગયો. નામ જાની પણ રહ્યો દિલોજાન જાની. ઊપરવાળાને  પણ હસાવીને પેટ દુખાડતો હશે.પણ તે સારી કંપનીમાં  હશે જેવાકે બકુલ ત્રિપાઠી ,કિશોર રાવળ, વિનોદ ભટ્ટ વિગેરે , આપણને  યાદ કરતો હશે. આ વાંચતા હેડકી આવે તો માનજો કે, તે આપણને અને કુટુંબીજનોને    યાદ કરતો હશે. વર્ષો પહેલાં પહેલી મુલાકાતમાં પાંચ જ મિનિટમાં  લાગ્યું કે આતો જૂનો ગોઠિયો મળ્યો.

    સ્નેહી હંસાબેન અને પરિવાર, આ ખોટમાં અમે સૌ  ભાગીયા છીએ;  પણ હરનિશના વિયોગની  દિલગીરી કેમ છુપાવાય?  પણ તેને તો  ઈશ્વર હસતો અને હસાવનારો જ રાખશે.

 

     વર્ષો  પહેલા તેનો એક હાસ્ય લેખ વાંચીને  એક લગાર  વિનોદાત્મક પ્રશસ્તિ દ્વારા  દાદ આપી હતી;  તે ફરી રજૂ કરું  છું. આમ તો તે  હતી – એક વિનોદાત્મક પ્રશસ્તિ;   પણ  બની તે હવે હરનિશની  અલવિદા  (ઓગસ્ટ ૨૦,૨૦૧૮)

 

” જેવા-તેવા પણ હરનીશ જાની”

॥अतः श्री हरनिशं स्तोत्रं ॥

જે સુધનરાયના ગુણવાન છે
જે પામ્યા સુશિલમાનો સદાચાર
જે હંસાવતિના ભરથાર છે 
જય હો, જય હો

જે રાજપિપળાના જાગિરદાર છે
જે મિત્રમંડળમાં નમુનેદાર છે
જય હો, જય હો

જેનુ જીવન જોરદાર છે
જેનુ કવન મજેદાર છે.
જેની જબાન ધારદાર છે
જય હો, જય હો

જે કલમના કસબદાર છે
જે પ્લાસ્ટિક વિદ્યાના જાણકાર છે
જય હો,જય હો

જે અસલી વ્યંગકાર છે
જે છુપા ચિત્રકાર છે
જે સભાગારના સુત્રધાર છે
જય હો, જય હો                  

કહે કકુરાસ્વામી * 
જેના ઉપરોક્ત થયાં ગુણગાન,
તેવા હરનિષ જાની અહર્નિષ રહો.

ફલાદેશ: આ વ્યંગાર્થના જે જે ગાશે તે તે મનભર ખાજા ખાશે

 ॥ ईति हर्निशम स्तोत्रम सम्पुर्णं ॥

હરનિશના આત્માને પરમ કૃપાળુ પરમાત્મા શાંન્તિ અર્પે!

---

*  કનક કુમાર રાવળ

 

સસ્નેહ – કનકભાઈ   

પોર્ટ્લેંડ, ઓરિગોન બુધવાર, 12 ડિસેમ્બર 2007″

 

 

હરનિશભાઈના કુટુંબીજનો ( ફોટો સૌજન્ય  –  ડો. રાજેન્દ્ર ત્રિવેદી )

હરનીશ જાની હાસ્યાંજલિ – શ્રી. મહેન્દ્ર શાહ

    હરનિશ જાની એ શ્રધ્ધાનો વિષય નથી, હાસ્યનો વિષય છે, એટલે એમને શ્રધ્ધાંજલિ નહી.., હાસ્યાંજલિ શોભે! એમને ગુમાવ્યાનું દુ:ખ જરૂર થયું છે.., કારણ એક હાસ્યકાર ગુમાવ્યો છે.., એ કહેતા “ Laughing is a serious matter!” અમે બંને એક જ ક્ષેત્રમાં હતા, એટલે મને એમને ઓળખવાની તક વધારે મળેલ. વર્ષો પહેલાં કિશોરભાઇના ગુર્જરીના પહેલા અંકથી જ પરિચય થયેલ. ગુર્જરીમાં એમનો હાસ્ય લેખ વાંચતાં વાંચતાં જ નક્કી કરી લીધેલ, કે આ માણસ મળવા જેવો છે, અને એ પર ચક્રો ગતિમાન કરી દીધાં! પછી તો એમનો એક પણ લેખ વાંચવાનો બાકી નહીં રાખેલ! ફોન, પત્ર દ્વારા મળવાનું થયું, ને અવાર નવાર રૂબરું પણ મળવાનું થયું. સામાન્ય રીતે એક બાજુ જાણીતી વ્યક્તિ હોય, અને બીજી બાજુ મારા જેવી સામાન્ય વ્યક્તિ હોય તો કેમેસ્ટ્રી જામે નહીં.., તમે ગમે તેટલાં ફાંફાં મારો પણ દાળ ગળે નહીં. અમારી બાબતમાં ઉલટું થયું! એમને જાણતા પહેલાં એ મને માણતા થઇ ગયા! ક્યાંય પણ એમનો કાર્યક્રમ હોય, ત્યાં મને પણ રેકમન્ડ કરતા! હ્યુસ્ટન, યુકે, ન્યુ જર્સી ઘણી જગ્યાએ અમારા કાર્યક્રમો સાથે થયા, એક બાજુ હરનિશ જાનીનો સ્ટેન્ડઅપ કોમેડી શો હોય તો બીજી બાજુ મહેન્દ્ર શાહનો સ્ટેન્ડઅપ કાર્ટુન શો હોય.., બસ ફરક ફક્ત એટલો જ કે હરનિશભાઇ ઉભા ઉભા સ્ટેન્ડઅપ કોમેડી કરતા, ને લોકો બેઠા બેઠા માણતા. મહેન્દ્ર શાહની બાબતમાં લોકો ઉભા ઉભા એમનાં કાર્ટુન્સ માણતા ને મહેન્દ્ર શાહ એક ખૂણામાં ખુરસી પર બેસી માણવાવાળાને નીરખતા! જો કે લોકોને આ કેમેસ્ટ્રી માફક આવી ગયેલ, લોકોને હાસ્ય માણવાના ઓપ્સન્સ મળતા.., લોકો એક ખૂણે ઉભા ઉભા કાર્ટુન્સ જોઇને કંટાળતા તો આખું ટોળું બીજા ખૂણે હરનિશભાઇને સાંભળવા જતું રહેતું! હરનિશભાઇને કહેતો.., “ માફ કરજો, પણ હમેશાં હું “ હરનિશ ” લખવામાં કન્ફ્યુઝ થાઉં છું.., “ ન” ને હ્રસ્વઇ આવે કે દીર્ઘઇ? એ કહેતા, “ ગુજરાતીમાં લખો, તો હ્રસ્વઇ દીર્ઘઇ કંઇ ફરક નથી પડતો, પણ અંગ્રેજીમાં લખો તો એપોસ્ટ્રોપી “ S” કરવાનો!હરનિશભાઇ મારાં કાર્ટુન્સ પ્રદર્શનના આગ્રહી જ નહીં પ્રોત્સાહક પણ હતા, અને મિત્રોને મારી ઓળખાણ આપી ખાસ કહેતા.., ક્યાંક સાહિત્ય, લીટરરી કે ચાલો ગુજરાતના મેળાવડામાં હજ્જારો સાહિત્યકારો, કવિઓ, લેખકો જોવા મળશે પણ કાર્ટુનીસ્ટ તો એક જ જોવા મળશે!”

       હંસા બહેન, તમે અને કટુંબ એકલા જ નહીં.., આપણે બધા હરનિશભાઇને મીસ કરશું! એમને યાદ કરીએ ત્યારે એમના હાસ્ય લેખો , અને કોમેડી યાદ આવે જ ને? અને એ યાદ આવે ત્યારે હોઠો પર હાસ્ય આવે , તો પછી એમને “હાસ્યાંજલી” કેમ નહીં?

      આ સાથે અવારનવાર પ્રસંગોપાત્ત એમના પર બનાવેલ કાર્ટુન્સ. એક પ્રસંગ તો ખાસ યાદ રહી જાય એવો, વીપુલભાઇએ એમના ઓપીનીયનના દસમી એનીવર્સરીના કાર્યક્રમમાં અમને લંડન આમંત્રેલ અને દુનિયાની નાનામાં નાની ગાડીમાં કીર્તીદા જોષી, ચંદ્રિકા જોષી નણંદ ભોજાઇ હોટલ પરથી હરનિશ કપલને પીકઅપ કરી ચાર જણ અને આઠ બેગો સાથે લંડન સફરે ગયેલ, મેં એ પ્રસંગ ઘરે આવતાં જ કાર્ટુનમાં ઢાળેલ!

-મહેન્દ્ર શાહ.

 

હરનિશભાઈના કુટુંબીજનો ( ફોટો સૌજન્ય  –  ડો. રાજેન્દ્ર ત્રિવેદી )

હવે અનિરુદ્ધ ભાઈ નથી

    ગાંધીનગરથી પ્રકાશિત થતા ‘ન્યુઝ ઓફ ગાંધીનગર’ દૈનિક તેમજ ‘જન ફરિયાદ’ સાપ્તાહિકના તંત્રી શ્રી. પ્રદીપ રાવળના પિતાશ્રી અનિરૂદ્ધ ભાઈ અવસાન પામ્યા છે.

    પરમ કૃપાળુ પરમાત્મા સદગતના આત્માને પરમ શાંતિ અર્પે એવી પ્રાર્થના આપણે કરીએ.

‘ન્યુઝ ઓફ ગાંધીનગર’ માં સદગતને શ્રદ્ધાંજલિ

---

નોંધ – 

    શ્રી. પ્રદીપભાઈ રાવળ અવાર નવાર ઈમેલથી તેમના દૈનિકની પી.ડી.એફ. ફાઈલ મોકલી મિત્રોને રોજબરોજના સમાચારોથી વાકેફ કરતા રહે છે.

અને આ સાપ્તાહિકના તંત્રી પણ છે –

આ ચિત્ર પર ક્લિક કરો

 

 

ઈ-વિદ્યાલય વિશે એક વિનંતી

સૌ મિત્રોને …

    ઈ- વિદ્યાલયની વેબ સાઈટ ક્રેશ થયા પછી, અને બે નાનાં બાળકો હોવાના કારણે ઈ-વિદ્યાલયની સંચાલક શ્રીમતિ હીરલ  શાહ અસમંજસમાં પડી ગઈ હતી કે, ‘હવે શું કરવું?’ તેણે યુ-ટ્યુબ પર શિક્ષણાત્મક વિડિયો બનાવવાનું કામ અદભૂત છે.

      હવે ઈ-વિદ્યાલયનો નવો બ્લોગ બનાવવામાં આવ્યો છે. આ રહ્યો .

આ શિર્ષક પર ક્લિક કરો.

   તેના ઉત્સાહમાં વધારો કરવા ઈ-વિદ્યાલયના આ નવા સ્વરૂપને મઠારવા છેલ્લા અઠવાડિયાથી મચી પડ્યો છું.

     એક નવી વાત અને તમને જરૂર ગમશે…..

    આજથી ઈ-વિદ્યાલય પર બે નવા વિભાગ શરૂ કર્યા છે. મારો અન્ય જગ્યા પરનો ખજાનો હવે દેશનાં બાળકોને મળશે.

http://e-vidyalay.blogspot.com/2018/06/blog-post_94.html

http://e-vidyalay.blogspot.com/2018/06/blog-post_30.html

    એક વિનંતી કરવાની કે, આ નવી સાઈટની બને તેટલા લોકોને ( દેશમાં) જાણ કરશો? તેમનાં ઉછરતાં બાળકોને હકારાત્મક દિશામાં વાળવાનો આ નિઃશુલ્ક પ્રયાસ છે. તમારો સાથ અને સહકાર મળશે, તો એ વ્યાપક બની શકશે. એ મદદ માટે આ વિનંતી છે.

 

    સબસ્કાઈબ કરવાની સગવડ તરફ પણ ધ્યાન દોરશો , તો તેમને email update automatically મળશે.

    આ સત્કાર્યમાં મદદરૂપ થવા તમારા સમ્પર્કમાં હોય તેવા મિત્રોને આ બાબતની જાણ કરશો ?  તમારા બ્લોગ પર આ પોસ્ટ રિબ્લોગ કરીને પણ તમે આ ખબરનો વ્યાપ કરી શકશો.

નિવૃત્ત થયા પછી

     ૨૦૦૦ પહેલાં આવો પોતીકો બ્લોગ હશે, એવો સ્વપ્નમાં પણ ખ્યાલ ન હતો. નિવૃત્ત થયા પછી ‘અમદાવાદના મારા ફ્લેટની નજીક આવેલા શરદ મહેતા પાર્ટી પ્લોટની બાજુના મ્યુનિ. બગીચામાં સમવયસ્કો સાથે બાંકડા પર બેસીને ગપસપ કરીશ.’ – એવો ધૂંધળો ખ્યાલ  હતો.

પણ નિયતિનો કાંઈક અલગ જ પ્લાન હતો!’

     ૧૭ વર્ષ વીતી ગયાં અને જીવન  એ મૂળ ધારણા કરતાં અનેક ગણું સભર બની ગયું. વતન ઝૂરાપાના રોદણાના સ્થાને ‘ કેટલું બધું કરવું છે, પણ સમય ઓછો પડે છે.’– એ માહોલનો સુભગ હાલ છે !

   આવી મારી એકલાની નિયતિ નથી. ઘણા બધા ૬૦+ વયસ્કો એ ‘હાલ’માં હાલ મશગૂલ બનીને મ્હાલે છે.

એનો એક સરસ ચિતાર નેટ મિત્ર શ્રી . વિજય શાહના સંકલનથી બનાવેલ ઈ-બુકમાં છે.  આ રહી એ …

આ મુખ પૃષ્ઠ પર ક્લિક કરી એ ઈ-બુક માણો

૭૫ મા જન્મદિનની સૌથી મોટી શુભેચ્છા

     ઈમેલથી, ફેસબુક પર અને ફોન ઉપર પણ  ઘણા બધા મિત્રોના શુભેચ્છા સંંદેશાઓ  વાંચી જન્મદિનની સવાર સુવર્ણમયી, સુગંધિત, ઉલ્લાસમય બની ગઈ હતી.    ( તા. ૫, માર્ચ ) સૌ મિત્રો અને સ્નેહીઓનો ખુબ ખુબ ખુબ આભાર.

     સાંજે દીકરો વિહંગ પ્રેમથી આ વ્રુદ્ધ બાળક માટે નાનકડી કેક પણ લઈ આવ્યો હતો, અને જન્મદિન મીઠો પણ બની ગયો હતો !

એ સૌની વચ્ચે નીચેનો શુભેચ્છા સંદેશ વાંચી એ મહાન નેતાની અને વધારે તો તેમની પડદા પાછળની ટીમની કાર્યદક્ષતા માટે માન ઉપજ્યું-

નૂતન ભારત શ્રેણીની વાર્તાઓ – એક નવું કદમ

‘ નૂતન ભારત’ શ્રેણીની બધી વાર્તાઓ માટે અહીં ‘ક્લિક’ કરો.

   એક વર્ષ પહેલાં ‘નૂતન ભારત’ શ્રેણીની વાર્તાઓ લખવાનું નક્કી કર્યું હતું  અને ‘વેબ ગુર્જરી’ના સંચાલકોએ ઉત્સાહપૂર્વક એ પરિશ્રમ અને એ પહેલને પોંખ્યાં હતાં – અલબત્ત ત્યાં પ્રકાશિત કરવાની અમૂલ્ય તક આપીને જ તો.

    જે આશયથી એ પહેલ અને એ પરિશ્રમ હાથમાં લીધાં હતાં – તે ‘વેબ ગુર્જરી’ ના પ્રવેશક મુજબ આમ હતાં –

પ્રવેશક

       પ્રિન્ટ મિડિયા અને હવે તો નેટ ઉપર પણ સમાચારોનું વર્ગીકરણ કરીએ તો મોટા ભાગના સમાચારો ફિલ્મો, રાજકારણ, ધર્મ કારણ, હિંસા, અત્યાચાર, સેક્સ, બદ દાનતો,ભ્રષ્ટાચાર વિ. ને લગતા જ વાંચવા મળે છે – મોટા માણસોની નાની નિયતની ઘણી બધી વાતો. ભારતમાં તો બધું આવું જ છે, અને એમ જ ચાલે – તેવી માન્યતા વિશ્વમાં તો શું ખુદ ભારતીય લોકોના માનસમાં પણ ઘર ઘાલી ગઈ છે.

      પણ છેક એમ નથી. નાના માણસોની મોટી વાતો પણ છે જ. એ પૂણ્યના પ્રતાપે તો દેશનું ગાડું ચાલે છે.

     એવા અનામી અદના વીરો, વીરાંગનાઓ, બાળક બાલિકાઓની વાતો લઈને ‘સમિધ’ વેબ ગુર્જરી પર આવ્યા છે. એમની નેમ છે – આ યજ્ઞથી અને એમાં હોમેલ આ વાર્તાઓ રૂપી સમિધથી વાચકનો સૂતેલો પ્રાણ જાગી ઊઠશે અને એમના નાનકડા વિશ્વમાં પણ ક્યાંક આવા દીવડા પેટાવવા એમને પ્રેરણા મળશે. એ કલ્યાણ-આતશ પ્રગટે, પ્રજ્વલિત થતો રહે, દીવડે દીવડો પેટાતો રહે, અને એ પ્રકાશ પૂંજ આપણી પગદંડી ઉજાળતો રહે એવી અભિપ્સા આપણે સેવીએ.

       આજનો આનંદ એ છે કે, આ પ્રેરક સત્યકથાઓ હવે ‘પ્રતિલિપિ’ પર પણ પ્રગટ થઈ રહી છે. પ્રતિલિપિના સંચાલકોનો આ બદલ હાર્દિક આભાર તો જરૂર માનવાનો જ છે;  પણ એ વિશેષ આનંદની વાત છે કે, ભારતીય સમાજ જીવનમાં નાના માણસની ખુમારી અને જિંદાદીલીની આ જીવનકથાઓનો વ્યાપ વધી રહ્યો છે.   

પહેલી વાર્તા આ રહી…. ૪૨ કી.મી. દોડ સાડીમાં 

દર શુક્રવારે ‘નૂતન ભારત’  શ્રેણીની સત્યકથા ‘પ્રતિલિપિ’ પર જરૂર વાંચશો ને?