સૂરસાધના

ગુજરાતી લેખિનીમાં સ્વૈરવિહાર

ગઝલાવલોકન

એય, સાંભળને! અંધારું લઈ પાંખમાં કોઇ પ્રિત કરી તો જાણે ઊંચકી સુગંધ
કોણ બોલે ને કોણ સાંભળે? ઢોલ ધબૂક્યો આંગણિયેઅમે જિંદગીને સંવારીને બેઠાઆયનાની જેમ
ખુદાની મહેરબાની ગમતાંનો ગુલાલ ગઝલની ગૂંજતી સરગમ જરા તો નજીક આવ
જિંદગી જ્યાં જ્યાં નજર મારી ઠરે ધીરજની ઢાલ
નદી એક પાછી ચડી છે પહાડે પતંગિયાંઓને કહી દો માનવીનો મિજાજ મોહતાજ ના કશાનો હતો
બસ એટલી સમજ મઝા જે હોય છે ચુપમાં લગાવ એવા કહો કેવા? વિસામાને ગણી મંઝિલ
સામે નથી કોઈ હાલો મેળેસદીઓથી એવું જ બનતું રહ્યું છેપરિચિત છું છતાંયે
સાંજ પહેલાં આથમી ગયેલો સૂર્યરસ્તોચાલ અજવાળું અજવાળું રમીએવરસું તો હું ભાદરવો
આપણા સંબંધપડખું ફર્યો લે!નદીની રેતમાં રમતું નગરતે બેસે અહીં
તણખલાં ભેગાં કરી
ગઝલમાં અતિશયોક્તિ ગઝલમાં ઉપમા/ રૂપક ગઝલમાં ‘કેમ છો?’ ગઝલમાં ગઝલ
ગઝલમાં દૃષ્ટાં ગઝલમાં વિરોધાભાસ  ગઝલમાં સજીવારોપણ કોણ માનશે?
ગઝલમાં વ્યંગ

3 responses to “ગઝલાવલોકન

  1. jazzpert ફેબ્રુવારી 25, 2015 પર 12:54 પી એમ(pm)

    હું એકલો તો આ દુનિયા ને બદલી શકતો નથી
    પણ હા,નદી કિનારે બેસી,તેમાં પથ્થર ફેંકી ને
    તેમાં પાણીની લહેર ઘણી લાવી શકું એમ છું

તમારા વિચારો જણાવશો?

Please log in using one of these methods to post your comment:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  બદલો )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  બદલો )

Connecting to %s

%d bloggers like this: