ગઝલાવલોકન

એય, સાંભળને!	અંધારું લઈ પાંખમાં	કોઇ પ્રિત કરી તો જાણે	ઊંચકી સુગંધ
કોણ બોલે ને કોણ સાંભળે?	ઢોલ ધબૂક્યો આંગણિયે	અમે જિંદગીને સંવારીને બેઠા	આયનાની જેમ
ખુદાની મહેરબાની	ગમતાંનો ગુલાલ?	ગઝલની ગૂંજતી સરગમ	જરા તો નજીક આવ
જિંદગી	જ્યાં જ્યાં નજર મારી ઠરે	ઢોલ ઢબુક્યો આંગણિયે	ધીરજની ઢાલ
નદી એક પાછી ચડી છે પહાડે	પતંગિયાંઓને કહી દો	માનવીનો મિજાજ	મોહતાજ ના કશાનો હતો
બસ એટલી સમજ	મઝા જે હોય છે ચુપમાં	લગાવ એવા કહો કેવા?	વિસામાને ગણી મંઝિલ
સામે નથી કોઈ	હાલો મેળે	સદીઓથી એવું જ બનતું રહ્યું છે	પરિચિત છું છતાંયે
સાંજ પહેલાં આથમી ગયેલો સૂર્ય	રસ્તો	ચાલ અજવાળું અજવાળું રમીએ	વરસું તો હું ભાદરવો
આપણા સંબંધ	પડખું ફર્યો લે!	ભલા એવા માણસને કોણ ઓળખે છે?
ગઝલમાં અતિશયોક્તિ	ગઝલમાં ઉપમા/ રૂપક	ગઝલમાં ‘કેમ છો?’	ગઝલમાં ગઝલ
ગઝલમાં દૃષ્ટાંત	ગઝલમાં વિરોધાભાસ	ગઝલમાં સજીવારોપણ	કોણ માનશે?
ગઝલમાં વ્યંગ